پس از غرق شدن کشتی تایتانیک، یکی از مهم ترین اتفاقاتی که افتاد ایجاد کنوانسیون یا عهد نامه بین المللی ایمنی جان اشخاص در دریا یا همان (SOLAS) در سال 1914 بود. این کنوانسیون مهم ترین معاهده بین المللی دریایی در مورد افزایش ایمنی در صنعت کشتیرانی است و در فصل دوم آن به الزامات و حداقل استاندارد های ساختمان کشتی پرداخته است.

از جمله این الزامات می توان به عنوان مثال , موارد زیر نام برد:

1 – ساختار کشتی

2 – تعادل در کشتی

3 – نصب ماشین آلات

4 – نصب منابع الکتریکی

5 – جلوگیری از آتش

کنوانسیون  سولاس (SOLAS) نظارت بر استاندارد های ذکر شده را بر عهده کشور های متعاهد (هم پیمان و عضو) کنوانسیون و یا کشور های صاحب پرچم (کشتی) و یا اداره متولی امور دریایی هر کشور واگذار کرده است.

البته بازرسی دیگر کشور ها نیز در زمانی که کشتی با پرچم دیگری در آبهای آنها حضور دارد، میسر نموده است.

لازم به ذکر است که هر کشتی بایستی گواهینامه ایمنی ساختار و ساختمان کشتی ها یا (Ship Safety Construction ) که کشور صاحب پرچم کشتی آن را صادر می کند، داشته باشد. در ایران متولی امور دریایی “سازمان بنادر ودریانوردی” است که کلیه امور مربوطه را اجراء و نظارت می کند.

کشور های متعاهد برای بهتر نظارت کردن کنوانسیون ها می توانند سازمانهای شناخته شده و مورد اطمینان را واسطه قرار دهند تا این سازمان ها از طرف آنها برخی از گواهینامه ها را پس ازبازرسی و اطمینان از رعایت استانداردهای درج شده، صادر و تسلیم صاحب کشتی نمایند. از این سازمانها می توان به موسسات رده بندی یا (Classification Society ) اشاره نمود.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سه × 4 =